Gebruikelijke zorg stimuleren prima maar verlies de overbelaste partner/mantelzorg niet uit het oog

Er is de afgelopen tijd veel te doen geweest over mantelzorg en het stimuleren van (burger) participatie in de maatschappij. De overheid streeft naar een optimale inzet van mantelzorgers. Dit zijn partners, vrienden, bekenden of overige familieleden die voor een ( chronisch ) zieke bekende of familielid zorgen.  Partners streven er vaak naar zo lang mogelijk bij elkaar te kunnen blijven wonen. Dikwijls houdt dit in dat op den duur de ene partner verzorgende en begeleidende taken overneemt van de andere partner.

Wanneer de partner verslechtert wordt er steeds meer een beroep gedaan op de meest fitte partner. Op den duur kan deze zorg zwaarder worden dan men aan kan, vooral als de fitte partner zelf ook op leeftijd is. Erkennen dat deze taak te zwaar wordt is vaak een heel proces. Particuliere thuiszorg kan dan een oplossing bieden.

Overbelaste mantelzorg

In tegenstelling tot het uitgangspunt van de overheid; er kan meer gebruikelijke zorg worden verleend door de mantelzorger, zien wij in onze praktijk juist vaak een overbelasting van deze mantelzorger. Bij ouderen komen we dikwijls partners tegen die ook op leeftijd zijn en zorgen voor hun zieke echtgenoot. De angst dat hen zelf iets overkomt is sterk aanwezig en zorgt ervoor dat ze de zorg doorzetten tot ver over hun eigen grenzen. Hetzelfde zien we met kinderen die zorgen hebben voor hun ouders en taken overnemen naast het runnen van een eigen huishouding en opvoeden van de kinderen. Daar komt nog bij dat kinderen vaak zijn ' uigevlogen' en niet meer in de buurt van hun ouders wonen, maar er vaak een uur voor moeten rijden om bij de ouder te komen.

Naast deze praktische problemen zijn er nog de relationele bezwaren die in de weg kunnen staan tot het verlenen van mantelzorg. De relaties tussen partners, ouder - kind of kinderen onderling staan het verlenen van mantelzorg ook vaak in de weg. Daarnaast is de relatie met de ouders of partner wellicht afstandelijk geweest waardoor het verlenen van ondersteuning en verzorging erg onnatuurlijk aanvoelt voor beide partijen.

Samenvattend is het streven van de overheid tot meer participatie een nobel streven en zal zeker op kunnen gaan voor een groot aantal mensen die teveel leunen op de principes van de verzorgingsstaat. Het verlenen van gebruikelijke zorg waar dit kan zou een gegeven moeten worden. Verlies echter niet degenen uit het oog waarbij de situatie omgekeerd is en mantelzorgers nu al ( meer dan ) hun uiterste best doen.

meer informatie over het ontlasten van mantelzorg door inzet van particuliere thuiszorg klik hier