Wat te doen als een cliënt met gevorderde dementie of ernstige lichamelijke gebreken plotseling iets krijgt?

Indien de wens van de patiënt en familie niet bekend is, moeten zorgverleners altijd reanimeren. Dat zegt beroepsvereniging voor verpleegkundigen en verzorgenden V&VN in reactie op een tuchtzaak deze week over een verpleegkundige die een man weigerde te reanimeren.

Een 65-jarige verpleegkundige van de Ommelander Ziekenhuis Groep (OZG) stond deze week voor het Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg, omdat zij op 26 augustus 2015 in het ziekenhuis in Winschoten een patiënt niet heeft gereanimeerd. De 72-jarige man overleed. Het ziekenhuis diende een klacht bij de IGZ die de zaak aanhangig maakte bij het tuchtcollege. De patiënt in kwestie leed aan darmkanker en had uitzaaiingen. Hij was volgens de verpleegkundige in werkelijkheid zieker dan in het dossier was beschreven. De vrouw zette de man op een po-stoel. Toen ze terugkwam lag hij scheef in die stoel. Ze riep er twee collega' s bij. De collega's vroegen of de man moest worden gereanimeerd. 'Nee', zou de verpleegkundige hebben gezegd. 'Hij had sondevoeding en zou dan alsnog zijn gestikt en een nare dood sterven', zei de vrouw tegen de tuchtrechters. En tijd om een arts erbij te roepen, was er volgens haar niet.

Tuchtcollege

Het Dagblad van het Noorden schrijft dat de verpleegkundige in kwestie is ontslagen. Op de vraag van het tuchtcollege of ze het een volgende keer weer zo zou doen, antwoordde ze ontkennend. ‘Omdat ik weet wat de gevolgen kunnen zijn. Ik zou er een arts bij halen en ik zou reanimeren. Maar ik zeg eerlijk, als het mijn eigen vader zou zijn, zou ik nog steeds niet reanimeren.’ De vrouw wil ook niet meer werken als verpleegkundige. ‘Ik heb veertig jaar met veel plezier in de zorg gewerkt. Maar zoals dit is gegaan. Ik ben zonder dat er met mij is gesproken zomaar ontslagen en krijg nu ook nog deze tuchtzaak.’
 

Als onbekend is of de patiënt niet gereanimeerd wil worden, moeten zorgverleners altijd reanimeren.

Gesprek vooraf

Bij risicovolle patiënten en cliënten is het verstandig altijd van te voren het gesprek te voeren over reanimatie. Het gesprek over al dan niet reanimeren moet standaard aan het begin van het zorgtraject gevoerd worden bij dit soort patiënten. Dat is van cruciaal belang om juist dit soort situaties te voorkomen. Als de patiënt wilsbekwaam is en niet gereanimeerd wil worden, moet dat helder gedocumenteerd staan en bekend zijn bij de zorgverleners. Ook in zorgopleidingen moet hier veel aandacht voor zijn. Het tuchtcollege doet uitspraak over zes weken.